Onze derde week op het verloskwartier
2 maart 2014 - Rufisque, Senegal
Maandag was een topdag, we konden elk een bevalling doen, en dit helemaal alleen! Na elke bevalling kleden we de baby's aan met de geschonken pakjes uit België, we maakten zo al vele moeders gelukkig (en de baby's zien er super schattig uit!). Die avond kregen we elk post uit België, wat deed dit deugd!
Dinsdag zette Delphine een kanjer op de wereld (3800gr), zonder scheur of knip! De rest van de dag waren er geen bevallingen dus we speelden dan maar wat met de baby van de gynaecoloog, hij is al minder bang van de 'toubabs'.
Floor:
Woensdag kwam er een vrouw binnen, ze was zwanger van haar eerste kindje. Ik legde alvast een schaar uit België klaar omdat ik niet weer wou sukkelen met hun scharen, maar natuurlijk verdween deze direct weer, frustrerend! De bevalling verliep niet vlot, de vrouw perste goed mee maar het duurde te lang voor de vroedvrouw die stond toe te kijken. Ze begon dan maar mee te duwen op de buik van de vrouw (al staand op de verlostafel). Ik moest een knip plaatsen en er werd een kleine baby geboren (2150gr). Gelukkig deed hij het uitzonderlijk goed! Na de bevalling moest er gehecht worden, de vroedvrouw keek naar mij... Help, daar stond ik dan met trillende handjes! Gelukkig kwam Delphine naast me staan om me aan te moedigen. Een vrouw zonder verdoving hechten is helemaal niet simpel, zeker niet de eerste keer! Achteraf ging ik nog eens kijken naar de vrouw en haar baby, hij was zo klein, net een prematuurtje. Het is hier zo frustrerend omdat je er niets kunt aan doen, ze hebben hier gewoon geen materiaal om een te kleine baby goed te kunnen opvangen. Gelukkig kon ik 's avonds eens skypen met het thuisfront! Delphine kon die dag ook nog een bevalling doen en de vrouw moest ook gehecht worden. Ze stond al klaar met naald en draad maar de vrouw weigerde. 'Tja, dan wordt ze maar niet gehecht', was de reactie van de vroedvrouw...
Delphine:
We zijn al weer donderdag, wat vloog de week snel voorbij. Bij aankomst op het verloskwartier was net een tweeling geboren! Zo'n kleintjes, 2600 gr en 1900 gr. Er wordt hier weinig onderscheid gemaakt tussen de zorg aan een prematuur en de zorg aan een pasgeborene met een goed gewicht. De meisjes werden eveneens na de geboorte meteen voorzien van gaatjes in de oren.... We hoopten dat deze kindjes hierop geen infectie doen! Later kwam een vrouw op consultatie met totale ontsluiting. Zij werd meteen op de verlostafel gelegd en de vroedvrouw van dienst deed de bevalling. Opnieuw een prematuur, maar wat deed zij het goed! We hebben het gevoel dat de prematuren hier een betere start maken dan de goede voldragen baby's! Later die dag kon Floor nog een bevalling doen van een toch wel dikkertje! Tijdens de bevalling was er een klein scheurtje ontstaan. Floor stond niet meteen te popelen om de scheur opnieuw te hechten. Ik nam het initiatief. Ik mocht best trots zijn op mezelf, de scheur was mooi gehecht! Die avond had ik de schrik van mijn leven: Floor ontdekte een muis in onze kamer! Met man en macht werd gezocht naar de muis, die bleek ontsnapt te zijn. Onze familie had nog nooit iemand gezien die zo bang was van muizen... Voor alles bestaat een eerste keer.
Vrijdag maakten we een bewogen dag mee. De eerste bevalling van de dag mochten we niet doen, en gelukkig maar. Na meer dan een uur persen was de baby er nog niet, dan maar hard mee duwen en slaan op de vrouw. Er werd een zeer grote baby geboren (4000gr), blauw en slap. Wij keken angstig toe hoe ze op hun gemak de baby af navelden. Hij werd op het verzorgingskussen gelegd, met alcohol bespoten, ondersteboven gehouden, geslagen en beademend met de hoorbuis van Pinard. De baby ademde zeer moeizaam toen de vroedvrouwen besloten om weg te gaan, daar lag hij dan! Wij besloten om verder te gaan en deze baby een kans te geven. Geen aspiratietoestel, geen ambu (beademingsballon), geen warmtebron, enkel een zuurstofbrilletje voor volwassenen. Wij hielden de baby vast en dienden zuurstof toe maar de baby huilde niet en bleef slap. We wikkelden hem goed in en bleven volhouden, hij begon lichtjes te bewegen. Na een uur was de baby stabiel en lag te huilen. We waren opgelucht maar bleven realistisch, er kon nog steeds veel mis gaan en we wisten niet welke schade de baby had opgelopen tijdens de moeilijke bevalling. Ook de tweede baby die geboren werd moest gereanimeerd worden, gelukkig deed dit meisje het beter na 10 minuten, er was nog hoop!
Zaterdag speelden we UNO met onze familie hier en gingen op bezoek bij de buren. Onze Senegalese mama wou ons haar doen. Floor werd het eerste slachtoffer! Na 3 pijnlijke uren was het haar volledig ingevlochten! Delphine is vandaag aan de beurt!
Zonnige groetjes!
Dinsdag zette Delphine een kanjer op de wereld (3800gr), zonder scheur of knip! De rest van de dag waren er geen bevallingen dus we speelden dan maar wat met de baby van de gynaecoloog, hij is al minder bang van de 'toubabs'.
Floor:
Woensdag kwam er een vrouw binnen, ze was zwanger van haar eerste kindje. Ik legde alvast een schaar uit België klaar omdat ik niet weer wou sukkelen met hun scharen, maar natuurlijk verdween deze direct weer, frustrerend! De bevalling verliep niet vlot, de vrouw perste goed mee maar het duurde te lang voor de vroedvrouw die stond toe te kijken. Ze begon dan maar mee te duwen op de buik van de vrouw (al staand op de verlostafel). Ik moest een knip plaatsen en er werd een kleine baby geboren (2150gr). Gelukkig deed hij het uitzonderlijk goed! Na de bevalling moest er gehecht worden, de vroedvrouw keek naar mij... Help, daar stond ik dan met trillende handjes! Gelukkig kwam Delphine naast me staan om me aan te moedigen. Een vrouw zonder verdoving hechten is helemaal niet simpel, zeker niet de eerste keer! Achteraf ging ik nog eens kijken naar de vrouw en haar baby, hij was zo klein, net een prematuurtje. Het is hier zo frustrerend omdat je er niets kunt aan doen, ze hebben hier gewoon geen materiaal om een te kleine baby goed te kunnen opvangen. Gelukkig kon ik 's avonds eens skypen met het thuisfront! Delphine kon die dag ook nog een bevalling doen en de vrouw moest ook gehecht worden. Ze stond al klaar met naald en draad maar de vrouw weigerde. 'Tja, dan wordt ze maar niet gehecht', was de reactie van de vroedvrouw...
Delphine:
We zijn al weer donderdag, wat vloog de week snel voorbij. Bij aankomst op het verloskwartier was net een tweeling geboren! Zo'n kleintjes, 2600 gr en 1900 gr. Er wordt hier weinig onderscheid gemaakt tussen de zorg aan een prematuur en de zorg aan een pasgeborene met een goed gewicht. De meisjes werden eveneens na de geboorte meteen voorzien van gaatjes in de oren.... We hoopten dat deze kindjes hierop geen infectie doen! Later kwam een vrouw op consultatie met totale ontsluiting. Zij werd meteen op de verlostafel gelegd en de vroedvrouw van dienst deed de bevalling. Opnieuw een prematuur, maar wat deed zij het goed! We hebben het gevoel dat de prematuren hier een betere start maken dan de goede voldragen baby's! Later die dag kon Floor nog een bevalling doen van een toch wel dikkertje! Tijdens de bevalling was er een klein scheurtje ontstaan. Floor stond niet meteen te popelen om de scheur opnieuw te hechten. Ik nam het initiatief. Ik mocht best trots zijn op mezelf, de scheur was mooi gehecht! Die avond had ik de schrik van mijn leven: Floor ontdekte een muis in onze kamer! Met man en macht werd gezocht naar de muis, die bleek ontsnapt te zijn. Onze familie had nog nooit iemand gezien die zo bang was van muizen... Voor alles bestaat een eerste keer.
Vrijdag maakten we een bewogen dag mee. De eerste bevalling van de dag mochten we niet doen, en gelukkig maar. Na meer dan een uur persen was de baby er nog niet, dan maar hard mee duwen en slaan op de vrouw. Er werd een zeer grote baby geboren (4000gr), blauw en slap. Wij keken angstig toe hoe ze op hun gemak de baby af navelden. Hij werd op het verzorgingskussen gelegd, met alcohol bespoten, ondersteboven gehouden, geslagen en beademend met de hoorbuis van Pinard. De baby ademde zeer moeizaam toen de vroedvrouwen besloten om weg te gaan, daar lag hij dan! Wij besloten om verder te gaan en deze baby een kans te geven. Geen aspiratietoestel, geen ambu (beademingsballon), geen warmtebron, enkel een zuurstofbrilletje voor volwassenen. Wij hielden de baby vast en dienden zuurstof toe maar de baby huilde niet en bleef slap. We wikkelden hem goed in en bleven volhouden, hij begon lichtjes te bewegen. Na een uur was de baby stabiel en lag te huilen. We waren opgelucht maar bleven realistisch, er kon nog steeds veel mis gaan en we wisten niet welke schade de baby had opgelopen tijdens de moeilijke bevalling. Ook de tweede baby die geboren werd moest gereanimeerd worden, gelukkig deed dit meisje het beter na 10 minuten, er was nog hoop!
Zaterdag speelden we UNO met onze familie hier en gingen op bezoek bij de buren. Onze Senegalese mama wou ons haar doen. Floor werd het eerste slachtoffer! Na 3 pijnlijke uren was het haar volledig ingevlochten! Delphine is vandaag aan de beurt!
Zonnige groetjes!
