Onze laatste week op het verloskwartier

Maandagavond werden we hartelijk ontvangen voor een nieuwe nachtdienst. We kregen koekjes en een soort choco-pindakaas mengsel waarin maïs en bananen zijn gemengd. Lekker maar zoals gewoonlijk weer een overdreven grote portie. FORCER zoals de Senegalezen hier zeggen! Rond 23 uur kwam een vrouw binnen in arbeid met een serieuze infectie. Tijdens de opname werd ons duidelijk dat mevrouw reeds totaal ontsloten was. We brachten haar naar de verlostafel. Toen Delphine de puilende vochtblaas gebroken had, zat de baby onmiddellijk klaar. Delphine kon nog net op tijd haar steriele handschoenen aantrekken. De bevalling verliep vlot en ondanks het sterk ruikend vruchtwater deed de baby het vrij goed. Terwijl de vrouw nog op de verlostafel lag, kwam een andere vrouw binnen. Het was haar eerste kindje en was meteen totaal ontsloten.

Delphine:

Ik had net gedaan met de nageboorte van de ene parturiënte, toen de andere parturiënte op de verlostafel werd gelegd. Floor was bezig met de eerste zorgen van de eerste pasgeborene. Het hoofd zat er vrij snel. Ik deed snel mijn steriele handschoenen aan en stond klaar voor de partus. Toen het hoofd bijna geboren werd, zag ik in mijn ooghoeken de vroedvrouw het verloskwartier binnen komen met een andere baby in haar armen. Vervolgens stak ze het hoofdje van die baby onder water. Ik stond er niet bij stil en deed de partus verder. Toen het hoofd geboren was, kwam een derde parturiënte met volledige ontsluiting binnen. De student- vroedvrouw deed deze bevalling, terwijl ik nog geen meter van haar verwijderd mijn bevalling afrondde. Met mijn Belgische principes in het achterhoofd wachtte ik de geboorte van de placenta geduldig af. Ondertussen is de baby van de vrouw naast mij ook geboren. De student ging niet akkoord met mijn afwachten en besloot een duwtje bij te geven om de placenta te laten geboren worden. Met alle gevolgen van dien: ik werd van kop tot teen ondergedompeld in het bloed. Daar stond ik dan in de drukke chaos met een stagepak waarvan het bloed aflekte. Reservekledij had ik niet bij me. Floor was in volle actie met haar ondertussen vier baby's. Ik stond bijgevolg buiten op de gang te wachten tot de vroedvrouw mij een short van haar kwam brengen. Het werd mij plots duidelijk wat er met die binnengebrachte baby gebeurd was. De parturiënte was in de taxi bevallen en haar baby was in het zand op de grond terecht gekomen. De vroedvrouw wou de baby dus wat wassen alvorens de eerste zorgen toe te dienen. Na het nemen van een douche en het aantrekken van een typische Senegalese panje (een stoffen doek rond de middel), zette ik mijn werk verder. Ik kreeg namelijk een pakje hechtingsdraad in mijn handen geduwd. De vroedvrouw en haar team besloten om terug verder te gaan slapen terwijl ik alleen begon te hechten aan de scheur. Floor moest bij alle baby's een voor een de eerste zorgen toedienen. Ook zij stond er alleen voor. Welke baby bij wie hoorde, was dus haar grootste taak! Gelukkig zijn de Afrikaanse doeken fel en  kleurrijk. De doek waarin de baby wordt gewikkeld is soms van dezelfde stof gemaakt als de kledij van de moeder, wat het gemakkelijker maakt tijdens zo'n hectische nachtdienst.

Later die avond kwamen we te weten dat de vroedvrouw de bevallingsset betaald had van de vrouw die in de taxi bevallen was. Haar man had haar verlaten waardoor ze helemaal niets meer had. We vonden dit zo aangrijpend dat we de vrouw nog enkele kledingpakjes extra meegaven.

Toen we dinsdagmorgen thuis kwamen, zagen we dat ons broertje Abdou ziek was. We hielpen zijn mama wat uit de nood en vingen hem de hele dag op. 'S nachts hadden we een kalmere nacht met twee bevallingen.

Woensdagnacht was alweer wat hectisch. Bij onze aankomst was er net een bevalling bezig, wij deden de opvang van de pasgeborene. Terwijl we hielpen met de nazorg, ontdekten ze een bloeding bij een parturiente die eerder die avond was bevallen. Het bed lag vol met bloed. Zoals gewoonlijk werd besloten om een manuele revisie uit te voeren. Floor nam daarna de bloeddruk: 7/5 mmHg. Help! Op haar gemak ging de vroedvrouw om een Ringer lactaat naar de apotheek. Daarna werd pas een infuus geprikt en de infuusvloeistof aan trage snelheid opgestart. Floor trok haar stoute schoenen aan en zette de infusie sneller.

Donderdagnacht, onze laatste nacht en ook meteen de afsluiter van onze stage. De nacht begon perfect toen we de gezichten van ons favoriete team zagen! Alleen één iemand ontbrak, de vroedvrouw... Wat als er dus een bevalling is? Dan zijn de twee Belgische vroedvrouwen paraat! Er was één iemand in arbeid. Om drie uur werd de vrouw op de verlostafel gelegd. Delphine stond klaar voor de bevalling. Plots kwam een tweede vrouw binnen, die ook meteen naar de verlostafel werd gebracht. De verpleegkundige stond klaar om de tweede bevalling te doen tot de student haar kwam duiden dat Floor die bevalling mocht doen. Daar stonden we dan: klaar om elk alleen een bevalling te doen. We wensten elkaar succes en zetten een prachtige jongen en meisje op de wereld. Een prachtig moment om de stage mee af te sluiten. Later dook opnieuw een spoedsituatie op: een cervixscheur. De vrouw had enorm veel gebloed na de partus en was heel slap. Zonder enige voorziening van infuuskatheter of medicatie werd zij getransporteerd naar een verder gelegen ziekenhuis.

Vrijdag was een rustdag. We pakten onze koffers om op rondreis te trekken met onze familie.

Zaterdag genoten we van een dagje zwembad. Na twee weken rondvragen, hadden we het eindelijk voor elkaar gekregen om een zwembad te vinden waar we enkele uren konden vertoeven. De vakantie kon nu echt beginnen.